Heisserer heeft de Kraaien naar Ravka gebracht, maar dit is niet de enige grote verandering die hij wilde doorvoeren. Lees nu deel 2 van het interview van Variety met Eric Heisserer, producent van de populaire Netflix-serie Shadow and Bone.

Een van Heisserers favoriete elementen van de Grisha-boeken is dat Alina zich fel verzet tegen het feit dat zij de uitverkorene is. ‘Ze voelde dat het haar beperkte tot een persoon met maar één doel en niks meer dan dat, en dat ze door zo veel mensen op een voetstuk werd geplaatst,’ zegt Heisserer. ‘En ze weet wat er gebeurt wanneer je op een voetstuk wordt geplaatst, dan wordt je vroeg of laat verstoten.’

Heisserer voelde zich vooral verbonden met het idee dat Alina als Lichtheerser werd gedwongen om na te denken over haar doel in de wereld. Hij wilde dat conflict benadrukken door Alina een geïsoleerd leven te laten leiden voordat de wereld te weten kwam wat haar gave was – op die manier zou het nog moeilijker zijn om haar eigen identiteit te bepalen. Daarom besloot hij, met toestemming van Bardugo, dat een van Alina’s ouders uit Shu-Han kwam. Shu-Han is in de Grishaverse het equivalent van China en een van Ravka’s vijanden.

Hij bedacht dat als Alina half-Aziatisch zou zijn dat hij dan het voordeel had dat hij Alina’s verhaal verder kon verbinden met de bredere diversiteit van de karakters uit De Kraaien – Inej is Suli, een kruising tussen Roma en Zuid-Aziatische volkeren; en Jesper is afkomstig uit Novyi Zei, een vervanging van het deel van Afrika ten zuiden van de Sahara.

‘Het was een representatie van een fantasy-wereld die wordt bevolkt door veel verschillende mensen,’ vertelt Heisserer. ‘Het spectrum is vanaf het begin erg interessant.’ Toch had Heisserer niet door hoe belangrijk het zou zijn dat zijn ‘held van de show’ half-Shu was totdat zijn writers room begon. ‘Ik begreep de grotere culturele implicaties niet totdat ik erover sprak met schrijfster Christina Strain, die zelf gemengd Aziatisch is,’ zegt Heisserer. ‘Ze verdedigde vaak de stem van Alina wanneer het ging over raciale fractie of identiteit en de grotere vraag over waar ze thuishoort.’

Dat werd vooral belangrijk toen de schrijvers zich gingen bezighouden met de Messiaanse mythologie rondom de Lichtheerser. ‘Wat als jouw uitverkorene niet de uitverkorene is waarover je altijd gelezen hebt?’ zegt Heisserer. ‘Wat als ze er compleet anders uitziet dan je verwacht had?’ Over een scène die uiteindelijk uit de show is geknipt, vertelt Heisserer dat Alina schuilde in een kerk nadat ze uit het Kleine Paleis gevlucht was voor Generaal Kirigan (de Duisterling), aan het einde van aflevering 5. ‘Iedereen in de kerk bad dat Sankta Alina hen kwam redden en de Vlakte kon vernietigen. De kunst op de muren liet een blonde heilige zien met blauwe ogen,’ vertelt Heisserer. ‘Niemand had ooit het Kleine Paleis bezocht of er iets van gezien. Terwijl Alina zat weg te dommelen in een kerkbank, kwam de priester langs en zei: “Maak dat je wegkomt”. Hij gooide haar eruit, terwijl hij de Lichtheerser een moment eerder nog aanbad.

Game of Thrones filmde vanaf het begin van de serie op meerdere filmlocaties in verschillende delen van de wereld zodat zowel de Westeros als de Essos vertegenwoordigd waren. De Lord of the Rings-trilogie reproduceerde op fantastische wijze ‘Middle Earth’ door heel Nieuw-Zeeland te doorkruisen. Shadow and Bone had daarentegen niet de mogelijkheden om ver te reizen en om de landen van de Grishaverse – Ravka en Kersh (het eiland waar Ketterdam gevestigd is) – tot leven te brengen.

‘Het was geen low budget serie, maar de serie had ook geen Game of Thrones-budget, vertelt uitvoerend producent Shawn Levy. ‘Dus we moesten er wel goed over nadenken naar welke gebieden we gingen en waar we ‘wow’-momenten konden creëren. De productie filmde seizoen 1 exclusief in en rond Boedapest (Hongarije). Scènes die zich afspeelden in en om paleizen, filmden ze op locatie. Door visuele effecten te gebruiken werden de beelden verreikt en verfraaid. Maar de meest uitgewerkte – en duurste – details waren veel kleiner, gemaakt door kostuumontwerpster Wendy Partridge. Zij had de taak om de gedetailleerde uniformen, ofwel ‘kefta’s’ te maken, die gedragen worden door de magische Grisha uit het Tweede Leger van Ravka. Bardugo’s boek specificeert dat elke Grisha orde – zoals de Inferni, of de Stormblazers – unieke kleuren draagt met verdere onderscheidingen door hun specifieke emblemen en borduursels.

Partridge wilde het zelfs nog verder doortrekken. ‘Ze wilde gouden draad gebruiken, omdat dat iets was wat traditioneel gebruikt werd in militaire onderscheidingstekens op uniformen,’ zegt Heisserer. ‘Ze zou stiekem iconografie in verschillende kefta-kostuums stoppen als dat kon helpen om de suborde te representeren. En ze laat het er altijd Slavisch uitzien, door er bont aan toe te voegen, of een helm of iets anders, zodat je wist dat het niet een of andere middeleeuwse of Britse klederdracht was.

Net zo essentieel was het duidelijke onderscheid tussen de steden Ravka en Ketterdam. Ravka is een enorm koninkrijk dat doet denken aan tsaristisch Rusland uit de achttiende en negentiende eeuw, en Ketterdam is een krioelende metropool die overeenkomsten vertoont met pre-industrieel Londen, New York en Amsterdam. Samenwerkend met regisseur Lee Toland Krieger, die de eerste twee seizoenen regisseerde, werkte Heisserer een aparte visuele taal uit voor de lokale inwoners van de twee plekken.

‘Wanneer je met Alina, Mal, de Duisterling en de Ravkaanse militairen bent, dan zie je geteisterde landschappen en wijde shots. We gebruikten kranen en luchtfotografie (drones). Het resultaat was als een orkest van tachtig man met een zwaarmoedige klank geïnspireerd op muziek van Tchaikovsky,’ zegt Heisserer. ‘Als je met de Kraaien in Ketterdam bent, dan werd er gebruikgemaakt van “handheld fotografie” (waarbij er wordt gefilmd met de hand), meer vergelijkbaar met een klein orkest van tien man. De Kraaien zijn mensen die nooit een zonsopkomst of zonsondergang zien, omdat ze niet zo ver kijken.’

Voor Leigh Bardugo was het overweldigend om te zien dat haar creatie een tastbare realiteit werd. ‘Toen ik Shadow and Bone aan het schrijven was, bevond ik mij in een ongelofelijk donkere periode van mijn leven,’ zegt ze. ‘Ik had een baan die ik haatte en waar ik niet goed in was. Ik had ook een slechte en destructieve relatie. Ik bereikte een punt in mijn leven waarop ik dacht: “Nou, ik denk dat dit het is, mijn grafschrift wordt ‘had potentie’.”‘

In plaats daarvan vond Bardugo zichzelf terug in een scène die ze ooit geschreven had, namelijk wanneer een van de Grisha getuige is van Alina’s introductie bij de koning en koningin van Ravka. Daarna heeft Bardugo Li een dikke knuffel gegeven.

‘Om daadwerkelijk op de set te staan met alle acteurs om me heen en op een gegeven moment zelfs samen met ze in kostuums te staan – een deel van me had het gevoel alsof ik een soort bizarre hallucinatie had, maar verder voelde ik me vooral heel dankbaar, omdat dit een reis is waar ik al tien jaar aan werk,’ vertelt ze. ‘Ik ben vooral blij dat het schrijfgedeelte heeft gewerkt, want nadat ik mezelf op camera had gezien, kwam er geen acteren meer aan te pas. Het was alleen maar ik die aan het stralen was.

Het eerste seizoen van Shadow and Bone eindigt met dat Kirigan (a.k.a. de Duisterling) tevoorschijn komt uit de Schaduwvlakte – vol met littekens en een gevolg van monsterlijke Volcra achter hem aankruipend – nadat hij was verslagen door Alina en Mal en voor dood was achtergelaten.

In Leigh Bardugo’s eerste roman is het lot van de Duisterling veel minder duidelijk. Pas in de daaropvolgende boeken leren we dat hij het niet alleen overleeft, maar ook veel machtiger is geworden. Dus waarom wilde Heisserer zijn serie eindigen met zo’n grote cliffhanger?

Waarschijnlijk heeft Heisserer dit gedaan zodat de kijkers ook naar een volgend seizoen zouden gaan kijken. Zelf maakt hij de grap dat hij probeerde Netflix uit te dagen, want een serie met zo’n cliffhanger geen tweede seizoen geven zou voor ophef kunnen zorgen.

Gezien het feit dat Netflix flink geïnvesteerd heeft in Shadow and Bone, gecombineerd met de populariteit van de serie, is het alleen maar een kwestie van tijd voordat de serie officieel een tweede seizoen lanceert. (Inmiddels is het tweede seizoen officieel aangekondigd door de cast van Shadow and Bone, jeej!) Hoe dit seizoen eruit komt te zien, wordt een ingewikkelde puzzel.

Een andere grote ontwikkeling in de finale van seizoen 1 is wanneer de derde grote verhaallijn van de serie – het onmogelijke liefdesverhaal tussen Grisha-agent Nina Zenik (Danielle Galligan) en Matthias (Calahan Skogman), de op heksenjagende Drüskelle die Nina ontvoert – eindelijk samenkomt met de rest van de cast. Lezers van De Kraaien weten dat Nina en Matthias zich uiteindelijk bij de groep van de Kraaien voegen. Maar door hun daden geraken Kaz, Inej en Jesper verder weg van Ravka en Alina’s verhaal, in plaats van dat de verhaallijnen bij elkaar komen.

Nadat het hem in seizoen 1 zo veel moeite heeft gekost om de verhaallijnen uit de boeken samen te voegen, heeft Heisserer toch plannen om de Kraaien weer samen te laten komen met Alina’s verhaal en vice versa. ‘Ik denk dat we wel moeten,’ zegt hij. We hadden zo veel plezier op de momenten dat we manieren vonden om deze twee soorten karakters samen te voegen. Ik heb hele leuke theorieën over hoe we dit opnieuw soepel kunnen doen, zonder dat we te veel van de aparte verhaallijnen verstoren.’

Hoelang deze verhaallijnen door kunnen gaan is een open vraag. Alina’s reis duurde drie boeken lang; het verhaal van de Kraaien vindt plaats in twee boeken. Bardugo heeft tot op heden zeven Grishaverse-boeken geschreven en zegt dat ze klaar is met dit creatieve universum (voor nu, in ieder geval). Netflix daarentegen is berucht om het feit dat ze de meeste series stoppen na het derde seizoen. Heisserer hoopt dat dat met Shadow and Bone niet het geval is.

‘Dit is absoluut een serie die langer dan drie seizoen door kan gaan, zeker weten,’ zegt hij. ‘Als ik het voor Netflix moet herformuleren: “Je kunt deze serie nog steeds stopzetten na drie seizoenen, maar we gaan door met een spin-off – of hoe je het ook wilt noemen – het zal nog voor lange tijd doorgaan.”‘

Ondertussen zegt Heisserer dat hij zelf al bezig is met hoe het nieuwe seizoen eruit zal gaan zien – deels om er zeker van te zijn dat de serie sowieso gemaakt kan worden als de officiële aankondiging komt en deels omdat hij nu eenmaal zo is. ‘Ik ben verslaafd aan de cast en de wereld,’ zegt hij. ‘Na het lezen van de boeken leven deze karakters al zo lang in mijn hoofd, zonder dat ik daar iets aan kan doen. Dit is mijn wraak. Ik wil meer tijd in hun wereld doorbrengen.’