Ja, lieve mensen. Precies één week geleden verscheen De erfenis van Jennifer Lynn Barnes. Eindelijk, ein-de-lijk, kan ik jullie (tot vervelens toe) gaan spammen over dit boek. Op 1 april 2020 (geen grap) las ik dit manuscript uit. Dat weet ik nog omdat ik Myrthe toen direct appte dat het HEEL VET was. Inderdaad, dat deed ik in kapitalen, dus ik bedoelde ook echt heel vet. Myrthe dacht toen: ja hm ik weet niet hoor, Linda werkt hier nog maar net, dit is het eerste manuscript dat ze las, moet ik dit zomaar van haar aannemen…

Daarom schreef ik een leesrapport – in een leesrapport vat je een boek kort samen en beschrijf je waarom het al dan niet geschikt is om uit te geven. Jullie begrijpen, mijn enige doel was om Myrthe ervan te overtuigen dat dit boek was wat Blossom Books zocht. Mijn net-na-het-lezen-enthousiasme van toen wil ik graag met jullie delen. Geen zorgen, zonder spoilers natuurlijk.

In De erfenis maken we kennis met Avery Grambs, die samenwoont met haar halfzus Libby. Haar moeder is overleden en haar vader heeft ze al in geen jaren gezien. Ze heeft een strak plan voor de toekomst, waarin het vooral belangrijk is dat ze snel aan het werk kan om geld te verdienen, ze hebben het namelijk niet breed. TOTDAT – en nu quote ik dus uit mijn eigen leesrapport:

‘Op een dag wordt Avery op school naar het kantoor van de directeur geroepen. Daar zit een jongeman (die woest aantrekkelijk is) die haar vertelt dat ze opgenomen is in het testament van zijn opa: Tobias Hawthorne. Avery kent die hele man niet, maar hij blijkt een filantroop te zijn: met een vermogen van miljarden. Say what?’

Na een kort moment van twijfel besluit Avery mee te gaan naar Hawthorne House, waar het testament van Tobias Hawthorne zal worden voorgelezen. Uiteraard erft de familie een deel.

‘DE REST IS VOOR AVERY. MILJARDEN DUS. Plus: het huis, de beveiliger, hotels, een sportclub, een stichting, noem het maar op. De grote vraag is dan natuurlijk: waarom? Wie is zij? Waarom erft ze alles? En waarom de familie zo weinig?’

‘De enige voorwaarde die aan het testament verbonden is: Avery moet een jaar in Hawthorne House gaan wonen, per direct. Samen met de hele familie. Het huis is gigantisch, nee groter dan gigantisch. Tobias bouwde er ieder jaar een vleugel aan. Er zijn bijvoorbeeld een stuk of vijf bibliotheken, er is een bowlingbaan, een sporthal, een solarium, een wapenkamer, you name it.’

‘Avery wordt een beetje heen en weer geslingerd tussen: waarom ik?! En: Libby en ik kunnen nu alles doen wat we willen, ons leven is fantastisch!’

Oké, hier stopt de samenvatting, want ik heb beloofd niet te spoilen. Ik zal wel nog een stukje van mijn eindoordeel met jullie delen.

‘Zoals je merkt heeft dit verhaal heel veel lagen en lijntjes. Het lijkt zelf wel een beetje op een escaperoom. Ik vond het gegeven dat je opeens heel rijk bent al leuk: huh, een bowlingbaan in mijn huis? Wat, is dit chique hotel van mij? Dat in combinatie met het mysterie – waarom Avery? – is heel cool. Die kleinzoons zijn interessant en ongrijpbaar. Superknap, maar misschien toch ook gevaarlijk. En een beetje twisted. En dan die puzzels. I love puzzels. Het is zo tof gedaan!’

Nu denken jullie: huh, puzzels? Ja! Puzzels. Meer zeg ik niet, want dan spoil ik en dat zou ik niet doen. Lees het boek maar.

O ja, willen jullie weten wat Myrthes reactie was?

‘Ik ga denk ik een bod doen op De erfenis – ik zat al helemaal op het puntje van mijn stoel bij het leesrapport! Ik ga hem denk ik dit weekend lezen, fuck de rest, hahaha!’

En met deze wijze woorden wil ik afsluiten. Be like Myrthe, lees dit weekend De erfenis.

PS Het omslag is fantastisch en de schutbladen van Sophie Pluim (illustrator van al onze Wereldklassiekers) zo mogelijk nog fantastischer!! O ja, en had ik al gezegd dat niemand minder dan Elise Kuip de vertaling voor haar rekening heeft genomen?
PPS Het is een duologie EN DEEL 2 ZIT AS WE SPEAK IN MIJN MAILBOX!!

Voor de nieuwsgierigen onder jullie die zich afvragen wat er gebeurde nadat Myrthe een bod deed.

Myrthe was overtuigd en deed een bod. *start liftmuziekje* Als je als uitgever een buitenlands manuscript wilt aankopen om er een Nederlandse editie van te maken, dan doe je een bod van een bepaald bedrag. De uitgever van het betreffende boek bepaalt dan of jouw bod hoog genoeg is. Er volgt eventueel een onderhandeling en als beide partijen tevreden zijn, is het boek verkocht. *einde liftmuziekje* Ondertussen las Myrthe ook het manuscript en stuurde me appjes als: ‘Ik ben echt HE-LE-MAAL nog niet ver, maar zó fan’, met hartjesogen erbij en alles. We waren helemaal in de gloria met dit boek, maar vergaten even dat het nog niet van ons was.

Wat bleek: er was nog een geïnteresseerde uitgeverij (NEEEE). Dat betekende dat we tegen elkaar moesten gaan opbieden. *start liftmuziekje* Als er twee of meer Nederlandse uitgeverijen geïnteresseerd zijn in hetzelfde boek, laat de buitenlandse uitgever ze tegen elkaar opbieden. Over het algemeen geldt de regel: wie het hoogste bod doet, wint het boek. *einde liftmuziekje* Net als wij was deze andere uitgeverij niet van plan om op te geven en ging het bieden maar door. Daarop besloot de Amerikaanse uitgever: jullie mogen allebei nog een laatste bod doen, en op basis daarvan kiezen wij wie de Nederlandse uitgever van De erfenis wordt.

Zenuwslopend, kan ik je vertellen. We wisten dat we nu alles uit de kast moesten trekken. Helaas hadden wij geen miljarden geërfd dus konden we geen bod doen waarmee we de andere uitgeverij van tafel zouden vegen. Daarom besloten we met ons laatste bod een dosis (aan fangirling grenzend) enthousiasme mee te sturen in de vorm van een persoonlijke brief aan Jennifer Lynn Barnes en een (enigszins wanhopige) foto van mij in innige omhelzing met mijn e-reader met daarop The Inheritance Games. Nagelbijtend wachtten we af… – ik wilde de spanning opbouwen, maar we weten natuurlijk allemaal hoe dit verhaal is afgelopen!