Toen ik op 1 januari 2020 (naar omstandigheden vrij fris, moet ik zeggen) wakker werd, voelde ik het meteen: dit wordt een superbijzonder jaar. Dit jaar bestaat Blossom Books namelijk 10 jaar, en al in december van het vorige jaar hadden we samen met marketeer Sandra van Mook volop plannen gesmeed hoe we dit wilden gaan vieren. We waren nog nooit zo gestructureerd aan een jaar begonnen, en dat voelt ontzettend fijn. We hebben heel veel toffe plannen voor jullie in petto, en gelukkig is een groot deel ervan al in werking gezet…

Om samen met de boekhandel te kunnen vieren dat we 10 jaar bestaan, hadden we bedacht dat we ze allemaal een doosje zouden sturen met boekenleggers en ‘themamaandkaartjes’ om uit te delen, samen met een overzicht van onze feestplannen. Het drukwerk was allemaal besteld; we hoefden ze alleen nog maar even in te pakken. Dat ‘alleen nog maar even’ inpakken bleek een enorme klus. We zaten een paar dagen tot over onze oren in de doosjes (die we eerst moesten vouwen), boekenleggers (die we eerst moesten wegen) en kaartjes (die we eerst moesten tellen). Op woensdag zou CB ze meenemen en we waren precies op tijd klaar. Het laatste doosje ging dicht toen de deurbel ging. Vol enthousiasme over ons harde werk wilden we de doosjes de wagen in tillen, totdat de chauffeur zei “Dat ga ik niet meenemen, hoor! Ik wist van niks! Bel ze eerst nog maar een keer op!”

Godzijdank hebben we een hele lieve CB-chauffeur en waren de mensen van de helpdesk flexibel; een dag later zouden ze ze ophalen en verspreid worden onder de boekhandels. YES! Plan één van de ikzeglekkerniethoeveel was in werking getreden! Alleen wel een beetje jammer dat heel veel boekhandels ze niet gehad hebben, maar we werken aan een oplossing!

Voor januari had ik allemaal plannen gemaakt: doelen stellen en die dan weer per maand indelen (dat soort dingen leer ik natuurlijk van onze Structuurjunkie-auteur Cynthia Schultz), mezelf meer verdiepen in leidinggeven, het plannen van contact met de boekhandel en afspraken maken voor Bologna. Maar op 10 januari zei Lotte tussen neus en lippen door “Kan ik je straks nog even spreken?”. Ik had het op de een of andere manier al een beetje aan zien komen, maar toch was ik totaal overrompeld toen ze ontslag nam. Ze heeft een fantastische baan gevonden bij Xander uitgevers en ik wens haar natuurlijk het allerbeste van de hele wereld, maar van al die plannen kwam voorlopig even niks. Tussen het huilen door (grapje) moest ik op zoek naar een nieuwe redacteur, en het liefst zo snel mogelijk. We zijn natuurlijk maar een heel klein team dus met het vertrek van Lotte, ging de helft van mijn personeel weg.

Ik ging gelijk wat mensen bellen, we schreven samen een vacaturetekst, we plaatsten deze online en toen werd het duimendraaien. Ik werd enorm verrast door de hoeveel brieven die we kregen. Hoewel het vet veel werk was, voelde het voornamelijk als een enorme eer dat er zoveel mensen bij ons willen werken. Bij de selectieprocedure lette ik veel op de ervaring die de redacteur al had, maar ook op de persoonlijkheid: leek ze niet teveel op mij? Kon ze haar hoofd koel houden als ik super gestresst en chagrijnig zou zijn (dat ben ik natuurlijk nooit, ahem) en wat waren binnen YA haar lievelingsgenres, vulden we elkaar aan? De keuze was heel moeilijk en we hebben best wat gesprekken moeten voeren, maar uiteindelijk zijn we superblij met de vervanger van Lotte. Ik denk dat ze PRECIES is wat we in ons team nodig hebben, en hoewel we Lotte ontzettend gaan missen, heb ik vertrouwen in de toekomst met deze nieuwe redacteur.

Gelukkig was ik in januari ook nog bezig met nieuwe boeken. Ik maakte drie producten van Structuurjunkie af (het notitieboek, de takenlijstjes én de planner extra’s) en ik richte me samen met Sophie Pluim volop op de nieuwe Wereldklassieker. We hebben nog niet eerder gedeeld wat de titel wordt, maar ik geloof dat je hier en daar al wel wat hints hebt kunnen vinden. De cover wordt in ieder geval weer fantastisch, en we hebben een hele mooie kleur linnen uitgekozen. Hij past heel mooi in het rijtje en ik kijk er nu al naar uit om hem weer in mijn handen te hebben!

P.S. De nieuwe Wereldklassieker wordt uit het Italiaans vertaald (door de Vlaamse vertaler Lies Lavrijsen) – weten jullie dan al welke het is?