De komende maanden zetten we elke maand een vertaler in het zonnetje! Vandaag stellen we onze vragen aan Elise Kuip, vertaler van onder andere Feministen dragen geen roze, Het Hawthorne-mysterie en De Legacies bij Blossom Books.

Eigenlijk ben ik op elk boek trots 😉 maar ik denk op Feministen dragen geen roze nog het meest! Voor dat boek heb ik, geheel in stijl met het thema, uit de kennis van een aantal geweldige mensen in mijn omgeving mogen putten. Het voelde op dat moment echt een beetje alsof ik de adviezen van het boek direct in de praktijk bracht.

De boeken van David Arnold blijven toch een speciaal plekje in mijn hart hebben. Ook omdat ik hem een paar jaar geleden zelf heb ontmoet, en hem ook nog eens mocht interviewen! (Grappig is dat hij me zo ongeveer begroette met de vraag: ‘Jij bent toch die vertaler die een fout in De Kids of Appetite ontdekte?’ Het was al even geleden dat ik dat boek had vertaald, dus ik moest even graven in mijn geheugen, maar dat was ik, inderdaad!)

Tijdens mijn bachelor Engelse Taal en Cultuur aan de Universiteit Utrecht ging ik naar een informatieavond over de Master Vertalen. Ik was gelijk verkocht, haha! Tijdens deze master heb ik een Talentbeurs gewonnen, die ik kon inzetten voor een mentoraat als ik eenmaal een vertaalopdracht in de wacht had gesleept. Die opdracht kwam, en zo is het balletje gaan rollen! Eerst parttime, maar nu al een hele tijd fulltime.

De afwisseling is heel leuk: de ene keer werk ik aan een YA, en dan weer aan een non-fictie boek of een thriller. Maar het leukste is nog wel dat ik hele dag bezig ben met taal: hoe laat ik een personage ‘Nederlands praten’, past dit woord bij de toon van het boek, hoe zorg ik dat dit taalgrapje in het Nederlands ook grappig is?

Ik deel een boek meestal op in twee delen: eerst maak ik een eerste versie van het ene deel, waar ik vervolgens (nadat mijn moeder heeft meegelezen) grondig doorheen ga. Wat kan er bondiger, Nederlandser, duidelijker? Dan doe ik hetzelfde met het tweede deel, en uiteindelijk ga ik de hele tekst nog twee keer door: eerst in detail, en dan nog een keer globaal, om te zien of er nog woorden of zinnen zijn waar ik aan blijf ‘hangen’. Dat is vaak een teken dat het beter kan, of anders moet!

Soms is vertalen best een eenzaam beroep: meestal ben ik de hele dag alleen thuis aan het werk. Gelukkig werk ik af en toe een dagje samen met een andere vertaler – handig, zo kunnen we elkaar vragen stellen over onze vertaling. En dat is natuurlijk ook gewoon heel gezellig 🙂