In het echte leven luister ik naar de naam Fien, maar in de bookstagram community ben ik actief als @simply_loving_ya en daarnaast heb ik ook mijn eigen blog. Mijn Grisha-avontuur is begonnen in 2016 met List & leugens, waar ik helemaal weg van was. Dit jaar las ik dan eindelijk de trilogie en het valt niet meer te ontkennen: ik ben enorme fan van Leigh Bardugo. Ik ben 21 jaar en studeer geneeskunde aan de Universiteit Gent. Ik ben nooit niet aan het lezen en neem mijn boeken dan ook overal mee naartoe.

De seizoensfinale pikt meteen de draad op waar aflevering zeven eindigde: we zagen nog net hoe de zandgalei de Vlakte betrad en toen werd het scherm zwart. Als openingsscène zien we Alina, die is vastgeketend aan de zandgalei, naast de Duisterling staan. Je merkt meteen dat er iets groots te gebeuren staat.

Het gekibbel van Jesper en Kaz zorgt ervoor dat de grimmige sfeer even doorbroken wordt. Ik ben echt fan van de dynamiek tussen de Kraaien, het zorgt voor een grappige noot en Jesper weet je altijd weer te verbazen met zijn hilarische uitspraken. Deze keer is dat ook niet anders: hij brengt Milo, de populairste geit van het moment, nog eens ter sprake.
Ondertussen bemandt Zoya de zeilen en even oplettend als altijd merkt ze al snel dat er iets aan de hand is.

Maar wat dat precies is, daar moeten we als kijker nog even op wachten. De makers weten de spanning op te drijven door af te wisselen tussen de gebeurtenissen op de Vlakte en de verhaallijn van Nina en Matthias. Dat de producers aandacht hebben voor de allerkleinste details was al duidelijk vanaf aflevering één maar ook in de laatste aflevering viel het me op: Nina betrapt Matthias terwijl hij staat te staren naar het hoofd van een wolf dat aan de muur hangt in een Ravkaanse taverne. Voor de drüskelle zijn wolven namelijk heilige dieren. Als diehard Grisha-fan kan ik deze kleine details wel appreciëren. Terug naar het verhaal, Fedyor en de andere Grisha hebben Nina gevonden en komen haar “redden” van de grote boze Fjerd. Helaas is die redding helemaal niet nodig en om Matthias te beschermen doet ze alsof hij een slavenhandelaar is. Matthias denkt dat Nina hem in de val gelokt heeft en de bijzondere band die tussen de twee ontstaan is, is wat hem betreft voorbij. Ze zijn terug bij af: vijanden van elkaar.

Ondertussen op de Vlakte betrapt Inej Mal in het ruim en ze besluiten samen te werken om Alina te bevrijden. Generaal Kirigan (ben ik de enige die het vreemd vindt dat ze hem niet gewoon de Duisterling hebben genoemd?) onthult eindelijk zijn plannen en valt Novokribirsk aan door de Vlakte uit te breiden en de volcra op het stadje los te laten. Dat is natuurlijk een keerpunt voor Zoya, die altijd in de Duisterling geloofd heeft, maar die eerder in de aflevering vertelde dat haar familie in Novokribirsk woont. Ze keert zich tegen de Duisterling en schiet Inej te hulp. Mal probeert de Duisterling neer te schieten maar wordt tegengehouden door Ivan waarna de Duisterling probeert Mal tegen Alina te gebruiken.

Alina komt net als in de boeken tot het besef dat de kracht van het hert van Morotzova haar toekomt en niet de Duisterling omdat zij het dier genade geschonken heeft. Wat een beetje verschilt van de boeken is de manier waarop ze de zeggenschap terugkrijgt over haar krachten: in de Netflix-serie verloopt het allemaal een beetje bloederiger en gewelddadiger.

De Duisterling vecht met Mal op de Vlakte en Ivan doet een laatste poging om Alina tegen te houden. Uiteindelijk wordt de Duisterling de Vlakte ingesleurd door de monsters die hij zelf gecreëerd heeft. Een passend einde zou je denken… of toch niet?

Na de eindstrijd verzamelt het groepje zich rond het kampvuur. Jesper zorgt alweer voor de nodige humor, meteen één van de redenen waarom hij mijn favoriete personage is. Inej en Alina bonden bij het kampvuur en Alina heeft ook een momentje met Zoya, al doet die laatste er geen twijfel over bestaan dat ze Alina nog steeds niet leuk vindt. Alina geeft Kaz, de eeuwige zakenman, een kostbaar juweel zodat hij niemand iets over haar vertelt.
Kaz geeft toe dat hij Inej nodigt heeft en mijn hart smelt een beetje.

Uiteindelijk komen al onze helden op dezelfde boot terecht met als bestemming Ketterdam. Kaz en zijn bende hebben nood aan een nieuwe Hartenwringer en toevallig is Nina in de buurt. De cirkel is rond. Nog een detail voor de liefhebbers: de bemanning van het schip groet Mal en Alina met ‘fentomen’, een knipoog naar de proloog van Dreiging en duisternis.

Seizoen één eindigt met het beeld van de Duisterling die uit de Vlakte strompelt en hij is niet alleen…

Ik vond het zo ontzettend fijn om de drie verhaallijnen bij elkaar te zien komen in deze laatste aflevering. Ik ben heel benieuwd naar hoe het verder zal gaan of ze terug gesplitst zullen worden of niet.

Ik hoop met heel mijn hart dat we in seizoen twee Nikolai Lantsov mogen ontmoeten. Daarnaast hoop ik ook meer te zien van de Duisterling want ik ben echt fan van Ben Barnes, wil ik meer momentjes tussen Mal en Alina en ook meer van Jesper en de andere Kraaien natuurlijk! Mijn eindoordeel: ik vond het een fijne serie met veel aandacht voor kleine details maar als je de volledige Grisha-ervaring wilt, zou ik toch gaan voor de boeken! Ze zijn nóg beter dan de Netflix-serie.