Na Verdermeer komt Tahereh Mafi met het vervolg Welkwoud! Lees hier haar interview met Bustle over haar inspiratie voor Welkwoud.
Hoera, Welkwoud is er bijna! Dit fantastische boek kun je lezen als vervolg op Verdermeer, maar het zijn twee losstaande verhalen. Het verhaal is geïnspireerd op Tahereh’s Perzische achtergrond, op de verhalen die haar ouders met haar deelden toen ze jong was. Het lijkt logisch om dat als inspiratiebron te gebruiken, maar voor Tahereh lag dat nog niet zo voor de hand. Bustle interviewde haar over Welkwoud, en wij vertaalden het artikel voor je.
‘De Perzische cultuur is nooit fictie voor mij geweest; het is een deel van mijn leven. Het voedsel, de gedichten, de klanken en geuren, de festivals en de sprookjes zijn net zo realistisch als de botten in mijn lichaam. Het was nog nooit in me opgekomen om het te fictionaliseren” vertelt Tahereh. “Maar daar is ook een veel langere verklaring voor, een verklaring die te maken heeft met de weerspiegeling en heropvoeding die nodig is om bepaalde geïnstitutionaliseerde ideeën – welke mythologieën kunst genereren – aan te pakken. De simpele waarheid is dat ik tijdens mijn jeugd mezelf nooit terugzag in mainstream literatuur. Mijn jongere ik nam deze onzichtbaarheid in literatuur zo zwaar op dat ik mezelf bijna uit mijn eigen bewustzijn wiste. Het koste tijd voordat ik me realiseerde dat ik geen toestemming nodig had om geïnspireerd te raken door mijn eigen leven.’
Die inspiratie, gecombineerd met Tahereh’s liefde voor kleermakers (wat voor het eerst deel van haar verhalen uit ging maken in Verdermeer) zijn terug te zien op de omslag van Welkwoud: Perzisch geïnspireerde beelden en de kleding die Laylee draagt op de omslag van het boek. Laylee’s hoofddoek en jas zijn authentiek en modieus. Deze keuzes voor de omslag zijn, zoals alles wat Tahereh doet, bewust gemaakt.
‘Mijn moeder spendeerde een groot deel van de gelukkigste dagen van haar leven in Azerbaijan. Hoewel Azerbaijan momenteel een soevereine natie is, maakte het tijdens haar jeugd nog deel uit van Iran. Dit fascinerende en adembenemende deel van de wereld ligt tussen Iran en Rusland, en het heeft zijn eigen spectaculaire gewoonten en tradities. De kleding, kleuren en landschappen in Welkwoud en Verdermeer zijn soms geïnspireerd door specifieke scenes en plaatsen uit de herinneringen en verhalen van mijn moeder. Maar, uiteindelijk is dit boek een combinatie van zowel waarheden als fantasie.’
Een ander element dat een grote rol blijft spelen in Tahereh’s werk is het concept van een gebroken jeugd, een soort verloren onschuld, terwijl er tegelijkertijd ook sprake is van hoop. Dit concept zien we in Vrees me, Verdermeer en nu in Welkwoud. De werkelijkheden achter deze inspiratie raken een gevoelige snaar bij Tahereh, wat een extra laag aan authenticiteit toevoegt aan haar verhalen.
‘Het antwoord is, jammer genoeg, onmogelijk samen te vatten in een paar zinnen. Maar ik kan je wel vertellen: ik ben opgegroeid in extreem vervreemde en xenofobische gemeenschappen, wat ervoor zorgde dat ik een moeilijke jeugd had. De meeste gevolgen hiervan probeer ik zelf nog steeds te verwerken.’
Maar uiteindelijk zijn al Tahereh’s hoofdpersonen sterk en capabel, zelfs in tegenspoed.
Laylee is naar mijn idee een realistische vrouwelijke hoofdpersoon. Ze is een jonge vrouw die zichzelf wanhopig probeert te beschermen tegen een samenleving die haar pijn wilt doen en tegen probeert te houden. Ze is boos met een gebroken hart. Ik ben dol op haar.
En het is zeker dat lezers net zo veel van Laylee zullen houden als Tahereh dat doet… net zo veel als ze van Tahereh zelf houden.