fbpx

9 redenen waarom je ‘Ik geef je de zon’ moet lezen

De herinnering zit nog in mijn geheugen alsof het gisteren gebeurde: Lotte had als eerste van ons twee Ik geef je de zon van Jandy Nelson gelezen en probeerde aan mij uit te leggen waar het over ging. Dat mislukte gigantisch, dus er zat niets anders op om het zelf ook te lezen. Ik had nog niet eerder iets van Jandy gelezen, maar ik wist wél dat ze de lievelingsauteur van Tahereh Mafi was… dus ik ging er wel met verwachtingen in. Dat het boek me niet teleurstelde is wel duidelijk. Sterker nog: het heeft me omver geblazen en het is een van de weinige boeken die ik jaarlijks zou willen herlezen.

Heb jij het boek nog niet gelezen? Dan geef ik hieronder 9 redenen waarom je nog morgen moet beginnen!

1. Omdat het twee verhalen in één boek zijn 

Ok, dit zal ik even uitleggen. In Ik geef je de zon lees je over een tweeling: Noah en Jude. Ze vertellen allebei over hun leven, maar Noah als ze dertien zijn en Jude als ze zestien zijn. In het verhaal van Noah zijn ze onafscheidelijk, in het verhaal van Jude haten ze elkaar. Wat is er in de tussentijd gebeurd? De tijd in het verhaal van Noah verstrijkt sneller dan dat van Jude, waardoor in de ontknoping de twee verhaallijnen bij elkaar komen EN JE WEGGEBLAZEN WORDT. Om dit verhaal zo te kunnen schrijven, heeft Jandy Nelson oprecht twee complete boeken geschreven, en die in elkaar gevlochten tot één verhaal. Hoe knap?!

2. Omdat je veel leert over kunst

Noah, Jude en hun moeder zijn ontzettende kunstliefhebbers en hebben het veel over kunst (niet op een vervelende manier!). Af en toe word je zó nieuwsgierig naar een werk, dat je dat ongetwijfeld gaat Googelen. En stiekem vind ik boeken waarin je tijdens het lezen van die kleine dingetjes leert, echt heel leuk (Ja, ik ben een echte nerd, en ik ben er trots op, haha)

3. Omdat er geen enkel boek is zoals deze

Jandy Nelson schreef ook De hemel begint bij je voeten maar in vergelijking met Ik geef je de zon is dat een droog haverkoekje terwijl de laatste een smeuïg double chocolate chipkoekje is. Een plakje droge begrafeniscake tegenover een meesterwerk van Robèrt van Beckhoven. Ik bedoel; niet dat De hemel begint bij je voetenslecht isnee, dat vond ik ook érrug mooi. Maar het kan gewoon echt niet tippen aan Ik geef je de zon. Die is gewoon echt, echt magisch. Haar stijl, haar woordkeuze, het verhaal, de personages. Alles eraan klopt.

4. Omdat het nieuwe boek van Jandy Nelson HOPELIJK volgend jaar klaar is

Als ik naar de boekenbeurzen in Frankfurt of Bologna ga, is er één vraag die ik altijd stel: Is het al bekend wanneer het nieuwe boek van Jandy Nelson zal verschijnen? Helaas is het antwoord ook altijd hetzelfde: ze is aan het schrijven, het loopt. Inmiddels is het al vijf (!!!) jaar geleden dat Ik geef je de zon verscheen en ik barst bijna uit elkaar van ongeduld. Maar als jij hem nog niet gelezen hebt, dan kun je dat nu meteen doen en daarna hoef je in ieder geval niet meer zo lang te wachten als ik al doe. En de geruchten zeggen nu dat haar boek in 2021 klaar zal zijn…

5. Omdat hij maar € 12,99 is

Ok, we gaan hierbij even uit van gemiddelden: gemiddeld heeft een boek 250 tot 300 woorden op een pagina, en een mens leest gemiddeld 250 woorden per minuut – dat is dus één pagina per minuut. Ik geef je de zon heeft 365 pagina’s, dus in totaal kun je er iets meer dan 6 uur over doen. Dan kost het lezen van dit boek je maar € 2,17 per uur en dus maar € 0,04 cent per minuut! En sterker nog: als dit net als die van mij je lievelingsboek kan worden en je leest hem, laten we zeggen, een keer of vier, DAN KAN DIT ZOMAAR DE BESTE INVESTERING VAN JE LEVEN ZIJN. (Eigenlijk zou ik hierna moeten stoppen met redenen geven, want hiermee heb ik genoeg gezegd. Maar dan klopt de titel niet meer, dus ik ga nog wel even verder…)

6. Omdat het een emotionele rollercoaster is

Nu de pretparken dicht zijn, moet je toch op zoek naar wat andere achtbanen, en dan kan ik je deze rit prima aanraden. Je wordt tijdens het lezen heen-en-weer geslingerd van haat naar liefde, van frustratie naar geluk weer door naar het diepste verdriet, vervolgens kom je bij ongeloof en je gaat verder met hoop, nog meer liefde en liefde en liefde. Hell, what a ride is bij dit boek niks gelogen!

7. Omdat je geliefde er inspiratie uit kan halen

Stel, puur hypothetisch gezien dat je een Italiaanse vriend hebt die in Rome woont. Je vertelt hem elke dag over het allermooiste boek dat je ooit gelezen hebt en dat je net hebt uitgegeven en dat je er zó van onder de indruk bent en dat het je niet loslaat en je vertelt hem ook dat het ook in het Italiaans vertaald is. Stel dan dat die vriend echt supervetleuk is en dat hij stiekem Ik geef je de zon gaat lezen. En stel dat hij dan vervolgens een maand naar Nederland komt om tijd met je door te brengen en STEL DAN dat hij allerlei dingen doet die ook in het boek staan, zoals jou een sinaasappel geven omdat je dan driedubbel verliefd op hem wordt (volgens de oma van Noah en Jude) dan sterf je toch een beetje van geluk?

(Bovenstaande situatie is natuurlijk púúr hypothetisch. Echt).

 

8. Omdat het de mooiste homo-kus allertijden bevat

En dat zeg ik niet alleen, dat zei Edward van de Vendel himself. Hij zei mij ooit dat hij het de aller-allermooiste homokus vond die hij ooit gelezen had, en dat hij jaloers was dat hij hem niet geschreven had. Zegt dat niet al genoeg?

 

9. Omdat het je zoveel leert over de waarde van vriendschap, broers en zussen, eerlijkheid en liefde

En dan dit. Als je de laatste bladzijde hebt omgeslagen, bijgekomen bent (dit kan da-gen duren, het is een proces waar je door moet) en tijd hebt om alles op een rijtje te zetten, zie je ineens hoeveel waardevolle lessen erin staan die je gewoon hebt gelezen zonder dat je het in de gaten had, maar dat je dan later wel zo denkt van ‘Wow, dit was eigenlijk echt waardevol weet je, ik weet nu dat een klein leugentje om eigen bestwil kan opblazen tot de afmetingen van een motherfrakking containerschip van hebikjoudaar’. Zoiets. Of je denkt: ‘Wow, ik vond mijn broer/zus eigenlijk heel stom maar nu ik dit boek gelezen heb snap ik dat we allebei ons eigen leven lijden en ons eigen verhaal te vertellen hebben en misschien moet ik gewoon een keer wat aardiger doen en eens vragen hoe zijn/haar dag was want wie weet is haar hart ondertussen wel gewoon veranderd in een oneindig diepe moordkuil.’ Zoiets zou je ook kunnen denken, bijvoorbeeld.

 

Móchten jullie nou overtuigd zijn en Ik geef je de zon gaan lezen, dan ben ik onwijs benieuwd wat je ervan vindt! Je kunt me altijd tangen/een DM sturen op Instagram! Je kunt me vinden als @ML_Spiteri – ik ben héél benieuwd!!